Το σύννεφο που έβαλε τα κλάματα

Σήμερα, το πρωινό μας πρόγραμμα το διαμόρφωσε ο καιρός! Μετά τις ελεύθερες δραστηριότητες, την ώρα που ετοιμαζόμασταν να καθήσουμε στην παρεούλα, ο ουρανός σκοτείνιασε και τα παιδιά άρχισαν να το σχολιάζουν. "Κυρία, έξω είναι σα νύχτα" "Έξω είναι πολύ σκοτεινά, είναι σα βράδυ, θα κοιμηθούμε στο σχολείο" κ.λ.π. Μέχρι να ησυχάσουμε για να το κουβεντιάσουμε άρχισε μια βροχή καταρρακτώδης!!!! βροντές και όλα τα σχετικά. Κάναμε ησυχία για να ακούσουμε τους ήχους της βροχής και μετά ξεκινήσαμε τη συζήτηση: γιατί φαινόταν σκοτεινός ο ουρανός, ενώ είναι μέρα; γιατί βρέχει; πώς γίνεται η βροχή; γιατί άλλες φορές είναι πιο δυνατή η βροχή και άλλες όχι; πολλές απορίες, αλλά και απαντήσεις απ' τα ίδια τα παιδιά στα περισσότερα ερωτήματα. Αφού συζητήσαμε για αρκετή ώρα μετά τους διάβασα το βιβλίο της Σοφίας Μαντούβαλου, "το σύννεφο που έβαλε τα κλάματα". Τους άρεσε πολύ και αποφασίσαμε να το παίξουμε, οπότε μέχρι να φάνε το κολατσιό τους ετοίμασα τα "στέμματα" των ρόλων και μετά το φαΐ ξεκινήσαμε. Χωριστήκαμε σε δυο ομάδες γιατί είμαστε πολλοί και το παίξαμε δύο φορές.

το συννεφάκι μας

ο ήλιος μας

και οι σταγόνες μας

το σύννεφο πηδάει σα λαγός γύρω απ' τον ήλιο

...και με το φύσημα του ανέμου γίνεται πεταλούδα...

οι σταγόνες ζηλεύουν το παιχνίδι του και αποφασίζουν να ανέβουν στον ουρανό, μαζί με το σύννεφο

.... κι άλλες

... κι άλλες...

... μέχρι που το σύννεφο δεν αντέχει τόσο βάρος και βάζει τα κλάματα...

και οι σταγόνες πέφτουν στη γη, γίνονται ποτάμι...

...λίμνη...

...θάλασσα...

... ποτίζουν το χώμα στη γη

και μένουν στα ποτάμια..

στη θάλασσα...

... και στις λίμνες

... μέχρι που ξαναζηλεύουν το σύννεφο και αρχίζουν απ' την αρχή...!!!

Ετοίμασα κι ένα φύλλο για να ζωγραφίσουν ό,τι τους άρεσε απ' την ιστορία μας!

μερικά από τα έργα μας: