Γιατί ο μπαμπάς δε με παίζει, δεν μ’ αγαπάει;

Γιατί ο μπαμπάς δε με παίζει, δεν μ’ αγαπάει;

Κυκλοφόρησε πρόσφατα, τουλάχιστον εγώ τώρα το διάβασα, ένα email που αναφέρεται στην έκθεση ενός παιδιού του δημοτικού με τον τίτλο «τι ευχή να κάνω στο Θεό». Το παιδάκι λοιπόν ευχόταν να τον κάνει ο Θεός τηλεόραση(!)  για να περνάει μαζί του πολλή ώρα ο μπαμπάς του, όταν γυρνάει κουρασμένος από τη δουλειά,  να το προσέχει, να το ακούνε χωρίς διακοπές και να το παίρνουν στα σοβαρά όταν μιλάει. Να αφήνει η οικογένεια τα πάντα μόνο για να περάσει λίγη ώρα μαζί του και να το θέλει ο μπαμπάς του όταν είναι λυπημένος ή στενοχωρημένος, αντί να το αγνοεί. Η δασκάλα που διόρθωνε την έκθεση έκλαιγε και όταν την ρώτησε ο σύζυγός της τι συμβαίνει, του έδωσε να διαβάσει την έκθεση.  Ο σύζυγος σχολίασε « τι αδιάφοροι γονείς είναι αυτοί» και η δασκάλα του είπε ότι αυτή η έκθεση είναι του γιου τους!!!

Πιστεύω ότι δεν χρειάζονται σχόλια. Πόσοι από μας δυστυχώς φερόμαστε έτσι αδιάφορα . Γυρίζουμε κουρασμένοι από τη δουλειά, το κατανοώ αυτό, αλλά δε φταίνε τα παιδιά . Γιατί βρίσκουμε χρόνο για την τηλεόραση, τον υπολογιστή και την εφημερίδα και όχι για τα παιδιά μας; Ας ασχοληθούμε λίγο περισσότερο μ’ αυτά. Δεν χρειάζεται πολύς χρόνος αρκεί να είναι ποιοτικός και ουσιαστικός. Σκεφτείτε το.