Γιατί αγαπάς περισσότερο τον αδερφό μου;

Γιατί αγαπάς περισσότερο τον αδερφό μου;

«Σ’ αυτόν κάνεις όλα τα χατίρια.» «Όλο το γιο σου υπερασπίζεσαι.» «Εμένα κανένας δε μ’ αγαπάει.»  Λόγια των παιδιών που τα ακούμε συχνά οι περισσότεροι. Λόγια που τ’ ακούμε συνήθως από τα μεγαλύτερα αδέρφια αλλά πολύ συχνά και απ’ τα μικρότερα. Κατά πόσο έχουν δίκιο;

Η ζήλια μεταξύ των αδερφιών είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα που παρουσιάζεται μόλις γεννηθεί το επόμενο παιδί της οικογένειας, οπότε το προηγούμενο χάνει την αποκλειστικότητα. Όλα τα παιδιά νιώθουν ζήλια. Δεν υπάρχει παιδί, το οποίο δε ζηλεύει το αδερφάκι του, γιατί το ‘χω ακούσει κι αυτό. Απλώς κάθε παιδί το εκδηλώνει διαφορετικά, άλλο πιο φανερά και έντονα, άλλο το συγκαλύπτει από διαφορετικού είδους συμπεριφορά. Μπορεί να είναι πιο μελαγχολικό ή ζωηρό, μπορεί να προσπαθεί να διακριθεί εκεί που βλέπει ότι το αδερφάκι του υστερεί, μπορεί να γίνει επιθετικό ή όχι. Πάντως όλα, μεγαλύτερα και μικρότερα, νιώθουν ζήλια.

Είναι πράγματι πολύ δύσκολη η θέση των γονιών σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Όσο και να προσπαθούν να είναι αντικειμενικοί απέναντι στα παιδιά τους, όσο και να προσπαθούν να δείχνουν το ίδιο ενδιαφέρον και αγάπη, πάλι τα παιδιά θα νιώθουν ότι «αδικούνται». Κι όχι μόνο το ένα. Και τα δυο (ή παραπάνω).

Εμείς απ’ τη μεριά μας πρέπει, παρόλα αυτά, να προσπαθούμε συνεχώς να εκδηλώνουμε την αγάπη μας, την προσοχή μας και την τρυφερότητά μας σ’ όλα μας τα παιδιά στον ίδιο βαθμό, να καθησυχάζουμε τις ανησυχίες τους και τις ανασφάλειές τους και να κάνουμε υπομονή μέχρι να μεγαλώσουν και να καταλάβουν ότι τα αγαπάμε το ίδιο. Αν και, χωρίς να θέλω να σας απογοητεύσω, πολλές φορές αυτό το συναίσθημα μπορεί να τα ακολουθεί σε όλη τους τη ζωή!